Korzyści dla odbiorców energii
Elektrownia jądrowa zrealizowana w Modelu SaHo oznacza dla odbiorców energii korzyści, których nie zapewnią inne modele biznesowe energetyki jądrowej, to znaczy:
- najtańsza możliwa energia dostępna przez całą dobę, dzięki taniemu finansowaniu, braku marży zysku i kosztów pośredników,
- pewność i stabilność ceny energii w perspektywie 100 lat,
- własność źródła energii (pośrednia w przypadku małych odbiorców),
- brak pośredników w postaci tzw. spółek obrotu, czyli niezależność energetyczna,
- możliwość kupna lub sprzedaży akcji EJ SaHo w dowolnym momencie*, zgodnie z własnymi potrzebami odbiorców,
- bezpieczna lokata kapitału i ochrona przed inflacją – wartość akcji będzie rosła wraz ze wzrostem cen energii dla odbiorców,
- możliwość budowania wspólnot energetycznych (energetyki obywatelskiej) poprzez np. wniesienie akcji EJ SaHo do spółdzielni energetycznej.
*obrót akcjami podlega nadzorowi zgodnie z obowiązującym prawem
Korzyści dla inwestorów finansowych
Kategoria inwestorów finansowych w Modelu SaHo jest obszerna, ale w tym kontekście należy ją rozumieć jako kredytodawców (np. banki), fundusze inwestycyjne i mniejszych inwestorów giełdowych, a zatem te podmioty, które nie będą tzw. inwestorami końcowymi. Budowa elektrowni jądrowej w Modelu SaHo oznacza dla nich następujące korzyści:
- kredytodawcy:
- niskie ogólne ryzyko projektu dzięki specyfice inwestora pierwotnego,
- gwarancja spłaty zobowiązań przez spółkę jądrową, wynikająca z charakteru inwestycji i jej docelowych właścicieli (potwierdzone 50-letnią praktyką),
- fundusze inwestycyjne i inwestorzy giełdowi:
- możliwość obrotu akcjami EJ w trakcie budowy – możliwość realizacji wysokiej stopy zwrotu,
- okres inwestycji dostosowany do potrzeb inwestora (także inwestycje krótkookresowe),
- dla dostawcy technologii (ang. vendor) jako inwestora:
- możliwość szybkiej budowy kolejnych bloków jądrowych przy użyciu tych samych środków finansowych (Recykling Pieniądza).
- promocja własnej technologii bez konieczności długoterminowego zaangażowania finansowego.
Korzyści dla rządu
Realizacja elektrowni jądrowej w Modelu SaHo, niezależnie od tego, czy przez inwestora państwowego, czy prywatnego, oznacza dla rządu następujące korzyści:
- budowa dużej liczby bloków jądrowych w krótkim czasie, a dzięki temu:
- zapewnienie wystarczających i stabilnych mocy wytwórczych w systemie elektroenergetycznym,
- skuteczna i efektywna realizacja polityki klimatycznej (niemożliwa do osiągnięcia przy innych modelach),
- zwiększenie konkurencyjności gospodarki i zmniejszenie ubóstwa energetycznego dzięki zapewnieniu przedsiębiorstwom i gospodarstwom domowym najtańszej możliwej energii,
- dodatkowo w przypadku budowy EJ przez inwestora państwowego:
- realizacja dużego programu jądrowego z wykorzystaniem nakładów na zaledwie 1-2 bloki jądrowe, nieosiągalna w innych modelach – oszczędność dla budżetu państwa,
- realizacja dodatkowych dochodów budżetowych ze sprzedaży akcji EJ SaHo, które można przeznaczyć na dowolne cele (niekoniecznie budowę kolejnych bloków jądrowych),
- możliwość zachowania kontroli nad spółką jądrową poprzez istniejące instrumenty prawne, niezależnie od struktury właścicielskiej.
Korzyści dla klimatu
Z punktu widzenia klimatu najważniejszą korzyścią z budowy elektrowni jądrowych w Modelu SaHo jest możliwość szybkiej dekarbonizacji znacznej części gospodarki, nieosiągalna w przypadku budowy EJ w innych modelach albo z wykorzystaniem wyłącznie innych źródeł energii np. OZE i magazynów energii. Zawarty w Modelu mechanizm recyklingu pieniądza umożliwia budowę przy niewielkich nakładach niemal nieograniczonej liczby bloków jądrowych w relatywnie krótkim czasie. Jednocześnie gwarantuje, że produkowana energia będzie najtańsza dla odbiorców końcowych. Jest to o tyle istotne, że to właśnie odbiorcy końcowi mają największy wpływ na ilość produkowanych gazów cieplarnianych. Zeroemisyjna, tania, stabilna, dostępna całą dobę niezależnie od pogody energia elektryczna umożliwia nie tylko eliminację emisji gazów cieplarnianych w elektroenergetyce, ale także w ciepłownictwie (poprzez kogenerację jądrową, także w Modelu SaHo), przemyśle (elektryfikacja procesów przemysłowych np. w hutnictwie) i transporcie (opłacalna ekonomicznie zamiana pojazdów spalinowych na elektryczne).
Skuteczna realizacja polityki klimatycznej do 2050 roku nie będzie możliwa bez szybkiej i masowej budowy dużej ilości zeroemisyjnych i stabilnych mocy wytwórczych oraz zapewnienia najtańszej możliwej energii odbiorcom końcowym (najlepiej obniżenia cen z obecnego wysokiego poziomu, co Model SaHo umożliwia), bez ukrytych opłat z których dotuje się inne źródła energii o pozornie niskich kosztach produkcji.
